Malowanie dolnych części ścian, tzw. lamperii, jest stosowane w pomieszczeniach narażonych na uszkodzenie, np. na ścianach klatek schodowych, kuchni i łazienek. Dawniej do malowania lamperii stosowano farby olejne i lakiery, obecnie zaś, w epoce tworzyw sztucznych, najczęściej używa się farb emulsyjnych produkowanych fabrycznie – na spoiwie w postaci wodnej zawiesiny polioctanu winylu („Polinit”), kopolimeru styrenu i kwasu akrylowego („Emolit”) oraz na spoiwie emulsyjnym ftalowym (emulsja typu WO) rozcieńczalnikami organicznymi (farby „Ftalit”). Powłoki emulsyjne wykazują odporność na zmywanie wodą z mydłem. Lamperie można malować farbami olejnymi oraz emaliami olejno-żywicznymi, ftalowymi i chlorokauczowymi. Wyroby te zapewniają uzyskanie powierzchni łatwych do zmywania, równych i gładkich. Lamperie maluje się wielowarstwowo. Tynk przeznaczony do malowania musi być suchy i mocno związany z podłożem. Miejsca uszkodzone należy równo i starannie wypełnić zaprawą murarską lub gipsem. Surowy tynk w celu zmniejszenia jego nasiąkliwości powinien być najpierw napokostowany roztworem pokostu z terpentyną lub benzyną zmieszanych w stosunku 1:1. Po przeschnięciu tej warstwy (24 do 48 godzin) nakłada się za pomocą pędzla równą warstwę farby olejnej do gruntowania, zwracając uwagę, aby nie powstały zacieki. Zagruntowaną powierzchnią po 24 godzinach wyrównuje się kitem szpachlowym za pomocą szpachli w celu dokładnego wyrównania podłoża. Po wyschnięciu (ok. 24 godzin) powierzchnię szlifuje się papierem ściernym, odpyla i oczyszcza, a następnie maluje dwukrotnie w odstępach 24-godzinnych emalią olejno-żywiczną lub ftalową albo w odstępach 3-4-godzinnych maluje się trzy warstwy emalii chlorokauczukowej. Farby olejne, emalie olejno-żywiczne i ftalowe należy uprzednio rozcieńczyć odpowiednim rozcieńczalnikiem (np. benzyną lakową) używanym do wyrobów olejnych, natomiast emalię chlorokauczukową — rozcieńczalnikiem do wyrobów chlorokauczukowych.
Po wyznaczeniu wysokości lamperii i odbiciu za pomocą poczernionego sznura malarskiego długich linii poziomych na ścianie, wyznaczających granice wysokości lamperii, z kolei należy nakleić taśmę papierową na linii śladu odbitego sznura w ten sposób, aby dolny brzeg taśmy znajdował się na śladzie sznura. Następnie wykonuje się poszczególne fazy procesu malarskiego, jak gruntowanie, szpachlowanie, szlifowanie, nakładanie farby itp. Po nałożeniu ostatniej warstwy — przed jej zaschnięciem — należy taśmę papierową usunąć z powierzchni ściany. Ostatnią czynność stanowi malowanie wąskiego paska za pomocą pędzelka przy liniale malarskim. Liniał ten posiada brzeg ścięty ukośnie (sfazowany) na całej długości, dzięki czemu farba z pędzla nie może spłynąć między liniał i ścianę. Rzemieślnicy malarze używają liniału przytrzymując go lewą ręką, prawą zaś malują farbą pasek na brzegu lamperii.
Odnawianie powłok malarskich na tynkach elewacji budynków i murów
Odnawianie powierzchni tynków na elewacji budynku jest przedsięwzięciem złożonym, wymagającym dokładnego opracowania etapów realizacji procesów technologicznych, od czynności bardzo prostych do robót skomplikowanych, jak również uwzględnienia przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
Do malowania tynków elewacji zazwyczaj używa się farb wapiennych lub emulsyjnych. Czasem stosuje się także farbę krzemianową, w której spoiwem jest szkło wodne potasowe.