Malowanie elementów uprzednio malowanych. Malowanie elementów z nie uszkodzoną powłoką lakierniczą. Powierzchnię należy dokładnie przeszlifować papierem ściernym i pokryć lakierem.
Malowanie elementów z uszkodzoną powłoką lakierniczą. Miejsca skorodowane oczyścić szczotką stalową i papierem ściernym, następnie pokryć farbą podkładową antykorozyjną. Całą powierzchnię lekko przeszlifować papierem ściernym i dwukrotnie pokryć lakierem.
Malowanie elementów ze zniszczoną powłoką lakierniczą. Stary lakier należy usunąć mechanicznie (szczotki stalowe, papier ścierny, szlifierka) lub chemicznie (specjalne środki do usuwania starych powłok lakierniczych — sposób użycia i warunki bezpieczeństwa podane są w instrukcji użycia). Miejsca skorodowane oczyścić. Malować jak elementy nowe.
Lakierowanie grzejników centralnego ogrzewania wykonujemy tak samo jak innych elementów metalowych. Lakier do grzejników musi być szczególnie odporny na niszczenie (rozmiękczanie i zmianę koloru) z uwagi na wysokie i zmienne temperatury. Zazwyczaj grzejniki dostarczane przez producenta są lakierowane.
Nowe grzejniki — nie malowane — należy pokryć dwukrotnie farbą gruntującą, a następnie lakierem do grzejników.
Malowania przewodów (rur pieca). Nie należy ich malować lakierem do grzejników ze względu na wysokie temperatury. Wytrzymałe na wysokie temperatury są tylko lakiery specjalne, tzw. żaroodporne, brązy srebrne i złote nakładane pędzlem oraz pasta grafitowa nakładana szczotką. Przed malowaniem powierzchnię należy oczyścić z rdzy i resztek odpadającej starej farby.
Lakierowanie elementów ocynkowanych i z metali lekkich
Większość metali nie jest dobrym podłożem do bezpośredniego malowania lakierem.
Lakierowanie elementów ocynkowanych wykonujemy różnymi sposobami. Sposób tradycyjny polega na wytrawieniu rozcieńczonym kwasem solnym (1 część kwasu na 6-8 części wody) lub siarczkiem miedzi (75 g siarczku miedzi na 1 l wody), spłukaniu wodą, a po wyschnięciu dwukrotnym pokryciu lakierem, odpowiednim dla danego metalu.
Inny sposób polega na zastosowaniu farby cynkowej, która ma dużą przyczepność i jest dobrym podkładem dla lakieru.
Trzeci sposób lakierowania polega na zmyciu powierzchni wodą z salmiakiem, spłukaniu dobrze wodą i pomalowaniu farbą cynkową (Cynkor, Cynkan), a następnie lakierem.
Elementy wykonane z lekkich metali (aluminium i jego stopy), np. blachy okienne, ramy okienne, obudowa fasad, należy oczyścić, odtłuścić i pokryć lakierem jedno- lub dwukrotnie. Elementów z aluminium eloksalowanego (warstwa ochronna może być brązowa) nie lakieruje się.
Lakierowanie elementów z tworzyw sztucznych
Różnorodność tworzyw sztucznych nie pozwala na zalecanie jednego lub kilku lakierów, gdyż każde tworzywo sztuczne inaczej reaguje na lakier, a zwłaszcza na rozpuszczalnik w nim zawarty. Do malowania trzeba więc użyć lakieru odpowiedniego dla danego tworzywa, o dobrej przyczepności i nie uszkadzającego malowanej powierzchni.
Do malowania szkła organicznego (akrylowego) stosuje się specjalny lakier akrylowy i inne lakiery syntetyczne. Elementy poliuretanowe można lakierować specjalnym do tego rodzaju tworzywa lakierem, zazwyczaj dwuskładnikowym.
Lakierowanie elementów z PCW, jak rynny, piony kanalizacyjne, listwy profilowane. Powierzchnię należy oczyścić delikatnie wełną stalową lub przeszlifować papierem ściernym. Pierwsze lakierowanie wykonuje się białym lub kolorowym lakierem specjalnym (rozpuszczone tworzywo syntetyczne), dodając 20-30% rozcieńczalnika, a następnie warstwę tę powieka się lakierem nie rozcieńczonym. Elementów wykonanych z innych tworzyw nie należy w ten sposób lakierować, gdyż może to spowodować ich zniekształcenie, uszkodzenie lub rozpuszczenie.