Ściany pomalowane farbą klejową, emulsyjną, wapienną lub olejną. Powłoki z farby klejowej, emulsyjnej i wapiennej najpierw zwilża się gorącą wodą, a potem zeskrobuje szpachlą stalową. Następnie przeciera się wilgotnym pędzlem, ławkowcem. Wszelkie nierówności i wgłębienia w tynku muszą być zaszpachlowane, aby uzyskać gładką powierzchnię przyklejonej tapety. Powłoki z farby olejnej usuwa się przez ługowanie alkalicznymi środkami żrącymi, do których należą: szare mydło, soda, wapno, ług potasowy (wodorotlenek potasu) lub ług sodowy (np. 1 kg sody kaustycznej, 2 kg ciasta wapiennego, 1 l wody).
Powłoki takie można usunąć za pomocą lampy lutowniczej przez ich opalenie i zeskrobanie za pomocą szpachli stalowej. Lampę lutowniczą trzyma się w odpowiedniej odległości, aby płomień nie sięgał powłoki, lecz ogrzewał ją promieniującym ciepłem; powłoka wówczas mięknie, tworzą się pęcherze, które się następnie zeskrobuje. Inny sposób usuwania powłoki olejnej polega na mechanicznym ścieraniu powłoki za pomocą materiałów ściernych, np. pumeksu, gruboziarnistej osełki lub papieru ściernego.
Usuwanie starych tapet papierowych. Zależnie od stopnia zniszczenia stare tapety usuwa się ze ścian lub wykorzystuje jako warstwę pod nowe tapety.
Usuwanie starej tapety papierowej polega na zwilżeniu jej gorącą wodą i zdzieraniu za pomocą szpachli stalowej. Zwilżanie wodą gorącą zaczynamy od listwy podłogowej w górę, aż do sufitu. Po kilku minutach, gdy tapeta zmięknie, zdzieramy ją szpachlą, uważając, aby nie uszkodzić tynku. Jeżeli na ścianie było ułożone kilka warstw tapety, każdą następną warstwę należy ponownie zwilżyć wodą gorącą w celu usunięcia starej tapety i kleju.
Stare tapety jako warstwa podkładowa. Ściany tapetowane nie wymagają przygotowania, jeżeli stare tapety dobrze przylegają. W miejscach, gdzie tapety odcinkami się odkleiły, należy stary klej zeskrobać, ponownie posmarować klejem i docisnąć tapetę. Następnie miejsca połączeń zeszlifować pumeksem, aby uzyskać gładką powierzchnię pod nowe tapety.
Naprawianie tynków i sufitów. Różne uszkodzenia tynków, jak: dziury po usuniętych gwoździach i hakach, pęknięcia i rysy bądź wykruszenie się małych powierzchni tynku, muszą być naprawiane zaprawą gipsową, szpachlówką emulsyjną lub zaprawą wapienną.
Naprawa pęknięć i rys polega na przecięciu i poszerzeniu rysy za pomocą szpachli stalowej. Potem oczyszcza się szczelinę suchą szczotką lub pędzlem i obficie moczy wodą. Następnie wypełnia się zaprawą gipsową za pomocą szpachli stalowej i równo wygładza. Przy wypełnianiu szczeliny szpachlówką emulsyjną należy wykonać te sama czynności z wyjątkiem moczenia szczeliny. Naprawiane ubytki, po wyschnięciu, należy przeszlifować papierem ściernym. Większe ubytki w powierzchni tynku należy uzupełnić przez narzucenie zaprawy wapiennej i przetarcie packą. Miejsca naprawiane należy zagruntować roztworem wodnym gruntującym, a po wyschnięciu nakleić papier.
Na połączeniach elementów prefabrykowanych przykleja się paski tkaniny, tzw. gazy usztywniającej, którą pokrywamy cienką warstwą masy szpachlowej i mokrym pędzlem wygładzamy, a po wyschnięciu lekko przecieramy drobnoziarnistym papierem ściernym.